Incentives zijn door eigenaren van (commercieel) vastgoed verleende kortingen op huurcontracten die dienen als ‘prikkeling’ om een potentiële huurder te contracteren, danwel een zittende huurder bij afloop van het contract te behouden en het contract te verlengen.
Hierbij wordt niet de maandelijkse huurprijs aangepast maar worden stimulansen gegeven in de vorm van bijvoorbeeld huurvrije periodes (momenteel zelfs meerdere jaren huurvrij), vergoeding van inrichtingskosten, verhuisvergoeding, beperking van de huurindexatie, et cetera.
Incentives worden vooral gegeven op de kantorenmarkt. Op deze markt is sprake van een zeer groot aanbodoverschot waardoor het voor verhuurders moeilijk is nieuwe huurders aan te trekken. Zowel in geval van bestaand als nieuwgebouwd vastgoed. Omdat de gerekende huurprijs gekoppeld is aan de beleggingswaarde van het kantoorpand is het voor de eigenaar aantrekkelijker de huurprijs in stand te houden en incentives af te geven in plaats van de huurprijs te verlagen.
De economische crisis heeft ervoor gezorgd dat de afgegeven incentives steeds extremer zijn geworden en huurcontracten voor kortere perioden worden aangegaan. Er is sprake van een zeer sterke vragersmarkt (macht ligt bij de huurders).
Incentives voor inrichting en bij wijze van 'winstdeling' bij nieuwbouw, worden door diverse actoren in de vastgoedwereld meer en meer als onethisch beschouwd.
Zie ook:
Wil je alleen reageren op dit artikel, dat kan hier.